viernes, 20 de enero de 2017

als ik de baas zou zijn dan....

..werd de wereld gelijk een heel stuk positiever, liever, zingen ze bij Kinderen voor Kinderen.
Ja, dat op de eerste plaats, Ik ben in grote mate pacifist, hoewel ik soevereiniteit niet het hoogste goed vind. Sommige dictators (Noord-Korea, Eritrea, Sudan) zou ik ook graag uit de wegruimen, met een precisiebombardement. Los van het feit dat het niet lukt, bereik je daarmee niet zomaar opeens een echte bevrijding en verbeterde situatie van de bevolking. Kijk maar wat er gebeurd is in landen als Irak en Libie. Daar is de zogenaamde lente toch behoorlijk mislukt. Principes en gedachtegoed kunnen nooit zomaar een op een van het ene naar het andere land gekopieerd worden.

Wat ik wel zou stoppen, is wapen handel en prodcutie. Hierbij kan Europa een groot voorbeeld geven. De schade die ermee veroorzaakt wordt is vele malen groter dan de opbrengst in geld en werkgelegenheid.

een van de belangrijkste eigenschappen van een goed leider is om te streven naar harmonie. Dat niet alle leiders (presidenten, bedrijfsbazen) dit voorstaan, lijkt me evident. Sommigen gebruiken een verdeel- en heers politiek, anderen sluiten bepaalde groepen uit

Ook is het heel belangrijk als leider je eigen falen te kunnen erkennen. Je macht mag niet onherroepbaar of oncontroleerbaar zijn, hoe sterk je er ook van overtuigd bent, dat alleen jij de baas kunt zijn, wil er geen chaos komen. Balans van machten en herhaaldelijk aan het gehele volk of hun vertegenwoordigers vragen of je het nog wel goed doet als leider, is essentieel.

Eens een crimineel...?

wordt iemand als crimineel geboren? dat lijkt me toch duidelijk van niet. Het is altijd de samenleving, de omstandigheden, die iemand ertoe verleiden het verkeerde pad te kiezen. Vaak is het helemaal geen keuze, maar noodzaak voor overleven, of om schulden of te betalen, groepsdruk, geen perspectief en vooruitzicht op een normale baan. Dat is zelden uitsluitend de fout van het individu. Waarom wordt hij of zij dan bestraft met grote beperking van de bewegingsvrijheid.
Wordt dat individu daar beter van? of de maatschappij? vaak is de gevangenis meer een leerschool voor criminaliteit dan daarbuiten. Is vrijheidsberoving zinvol als strafoplegging?

Ik spreek enigszins uit ervaring, als bezoeker van Nederlandse gevangen in mijn woonland

Dag 1 van ...?

Is dit dan een nieuw tijdperk? Ik snap het niet. Vermoedelijk sta ik nogal ver buiten de leef- en ervaringswereld van velen. Wat is er aan de hand in "Het Westen", dat we dit soort leiders kiezen?
Ik kan het niet volgen. Het gaat er mij niet zozeer om, dat ik er niet achter sta, maar dat ik de effectiviteit niet zie. Immigranten vertrekken niet, landen zijn multicultureel, dat is een gegeven.
Toch? Dat je wenst dat er minder mensen "die anders zijn" bijkomen, of dat je vind dat ze zich goed moeten aanpassen, ja, daar kan ik bij. Maar het is irrealistisch terug te verlangen naar een soort van homogeniteit, die overigens toch niet heeft bestaan. Een aantal decennia terug was Nederland verdeeld in zuilen. 
Mensen spreken zich tegenwoordig te makkelijk over iets uit, zonder er veel kennis over te hebben, zonder veel gelezen te hebben hoe een fenomeen zich heeft ontwikkeld. Migratie bij voorbeeld. Het is moeilijk het allemaal bij te houden, wat er allemaal in de wereld gebeurd. Er zijn vele brandhaarden, onrusten, spanningen. Hoe dat allemaal in elkaar zit, is ingewikkeld. Je hebt veel tijd nodig om ieder van die grote conflicten echt te kunnen begrijpen. die heeft bijna niemand. Er moet worden gewerkt, geld verdiend, kinderen opgevoed, gesport, gesocialiseerd, etc. Maar accepteer het feit dat er maar weinig mensen het leuk vinden, om eigen huis en haard te verlaten, hun eigen cultuur en heimat, hetgeen ze kennen als normaal, om naar een heel ander gedeelte van de wereld te gaan, alleen, of met het gezin. Naar een plek waarvan je alleen een vaag beeld hebt, maar waar het heel anders aan toegaat. Dat doe je niet voor de lol. Al helemaal niet, als je er veel geld en moeite voor over moet hebben, een reis die lang duurt, en niet altijd succesvol zal zijn. Dat doe je alleen als je echt geen andere keus hebt. Als je leven in gevaar is of er geen normaal bestaan meer mogelijk is
Dan zou je zelf ook vertrekken, met enorme tegenzin. Maar een keuze is het niet.
in de huidige constellatie is het aan ons. Europeanen, om mensen van elders op te vangen. Dat schrijft de moreel voor, of die nou Christelijk, Moslim, Socialistisch of humanitair is. Het idee van naastenliefde en de plicht een vreemdeling in nood onderdak te geven staat in alle ideologieen, religies.
Zoals we nu niet meer kunnen voorstellen dat er vroeger rassenscheidingen waren (VS) of dat iedereen alleen omging met mensen met dezelfde religieuze/politieke overtuiging, terwijl dat nog maar een halve eeuw geleden is, om het al niet te hebben over slavernij, die nog maar ruim een eeuw of wat is afgeschaft (maar in de praktijk nog steeds veel voorkomt), zo zullen we over enkele decennia ons niet meer kunnen voorstellen dat een deel van de bevolking tegen de komst was van mensen uit crisisgebieden, of waar een zware dictatuur heerst. 
Nog even los van de al dan niet historische schuld van het westen aan de chaos en gebrek aan welvaart elders. Niet uitlsuitend natuurlijk, maar Westerse landen zijn mede verantwoordelijk voor de huidige situatie in landen als Syrie & Irak, Arabisch Schiereiland en het merengebied in Afrika, om er maar een paar te noemen.